Recenzja filmu

Labirynt fauna (2006)

"Dawno temu, w podziemnym królestwie, gdzie nie istnieje kłamstwo ani ból, żyła księżniczka, która marzyła o świecie ludzi. Marzyła o niebieskich przestworzach, lekkim wietrze i promieniach słońca". Jedyne w swoim rodzaju, genialne połączenie baśni, horroru i dziejącego się równocześnie na płaszczyźnie rzeczywistej koszmaru wojny, układające się w niepowtarzalną historię odkrycia tytułowego labiryntu przez małą Ofelię, która niczym "Alicja w Krainie Czarów" przenosi się w miejsce ze swoich fantazji i ulubionych książek. Tam spotyka tajemniczego fauna, który zdradza jej, że jest Moanną, od dawna zaginioną księżniczką podziemnego świata i córką księżyca, który otworzył magiczne "portale" na całym świecie, aby umożliwić jej powrót. Dziewczynka, mając do pomocy wskazujące jej drogę dobre wróżki, otrzymuje niezwykłą kredę, dzięki której namaluje każde drzwi będące przepustką do równoległego świata oraz zaczarowaną Księgę Rozdroży. Księga ma pomóc bohaterce wypełnić trudną i niebezpieczną misję, złożoną z trzech osobliwych, wielkiej wagi zadań, od których zależą losy jej prawowitego "królestwa", "poddanych" i małego brata. Guillermo Del Toro udało się dokonać czegoś absolutnie niebywałego i unikalnego, w naturalny i ze wszech miar oryginalny sposób przeplatać paralelny świat pełen najrozmaitszych cudów i zaklęć, zamieszkiwany przez wróżki i faunów, z brutalnymi, mocnymi, realistycznymi scenami wojennego horroru, uosabianego przez despotycznego ojczyma Ofelii, okrutnego i bezlitosnego dowódcę-tyrana, który bez zmrużenia oka za każde, nawet najmniejsze, przewinienie czy jakikolwiek przejaw niesubordynacji i zdrady, karze śmiercią. Dzięki temu powstała pełna smutku, ale również niebywałego piękna, niecodzienna i pełna uroku alegoryczna przypowieść o odwiecznej walce dobra i zła, pokazana na ekranie w zapierający dech, a zarazem pełen prostoty, wyjątkowo sugestywny, pasjonujący i nadzwyczaj poruszający sposób, dzięki nieograniczonej, absolutnie oszałamiającej i porywającej wyobraźni jej twórców. Rzeczywiste wydarzenia, dawką rosnącego z każdą minutą napięcia i niespokojnego oczekiwania na rozwój akcji, ani na minutę nie ustępują tym dziejącym się w drugim, równie niełatwym i pełnym niebezpieczeństw, podziemnym, zaczarowanym wymiarze, które łączy o wiele więcej, niż można by było przypuszczać na pierwszy rzut oka. To także szczególna wyprawa w głąb największych podświadomych leków, snów i pragnień, potajemnej krainy marzeń i obfitości, która zapewnia schronienie i obronę przed wszystkimi, nawet najbardziej bolesnymi i przerażającymi skutkami wojny oraz bezpowrotnej utraty najbliższej, ukochanej osoby. To również, a może przede wszystkim wielki triumf magii w jej prawdziwej, najczystszej postaci. Udowadniający, że można odkryć i zobaczyć coś więcej niż "mędrca szkiełko i oko" (a w tym wypadku zegarek), że "czucie i wiara" naprawdę istnieją i niepostrzeżenie objawiają się w czasem najmniej sprzyjających i wydawałoby się zupełnie pozbawionych ich, ukrytych miejscach, "które nie śniły się filozofom". Jednakże widocznych tylko i wyłącznie "dla tych, którzy wiedzą gdzie patrzeć".